ملودی عشق

کاش ؛ کسی پیدا می شد که بخواهد بشنود فریاد بی صدا را . . .

ملودی عشق

کاش ؛ کسی پیدا می شد که بخواهد بشنود فریاد بی صدا را . . .

من و تنهایی

و حالا من اینجام با یه دل عاشق

و کسی که دوستش دارم

به وسعت کهکشان

چون او کسیه که می فهمه

ارزشه آزادی کبوتر را

لطافت نسیم بهاری را

. . .

و ایمان داره

به راز گل سرخ

. . .

کسی که چشم هاش را شسته

و جور دیگه ای دنیا را می بینه

درد

دردی هست و اگر نه درمانی،

همدردی شاید تسلایی باشد!

عشق

عشق مثل یه گنجشک می مونه

اگه محکم بگیریش  . . . می میره

اگه شل بگیریش . . . می پره

پس سعی کن یه طوری بگیریش ،

که آرام تو دست هات خوابش ببره .

راز گل

دستانم بو گل می داد ،

مرا به چیدن گل محکوم کردند

- اما -

هیچ کسی فکر نکرد

شاید من گلی کاشته ام ! ؟

کاش باور کنی

در مکتب ما رسم فراموشی نیست

در مسلک ما عشق هم آغوشی نیست

مهر تو اگر به هستی ما افتاد

هرگز به سرش خیال خاموشی نیست

بلبل و گل

فکر بلبل همه آنست که گل شد یارش

گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند

خواجه آنست که باشد غم خدمتکارش

جای آن است که خون موج زند در دل لعل

زین تغابن که خزف می شکند بازارش

بلبل از فیض گل آموخت سخن ورنه نبود

این همه قول و غزل تعبیه در منقارش

ای که از کوچه معشوقه ما می گذری

بر حذر باش که سر می شکند دیوارش

آن سفر کرده که صد قافله دل همراه اوست

هر کجا هست خدا به سلامت دارش

خدا

و خدایی که در این نزدیکی ست

لای این شب بو ها

پای آن کاج بلند

روی آگاهی آب

روی قانون گیاه

من برگشتم

من برگشتم

و این بار برای همیشه ، خواهم ماند

 . . .

 

حالا برگشتم با یه عالمه حرف برای گفتن

و یه عالمه رویا برای تصویر کردن

و یه عالمه امید برای پیدا کردن " . . . "

 

یه چیز خیلی با ارزش ، 

که فعلاً چیزی ازش نمی گم . . .